Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για το ζήτημα του νερού ιδιαίτερα από την πλευρά της νέας δημοτικής αρχής, με αναφορές στην λειψυδρία, στα χαμένα νερά, στα ξέφραγα αμπέλια και στους άτακτους και δολιοφθορείς στα χωριά, στα πηγαία νερά με τα οποία ποτίζονται τα χωράφια, κλπ.
Θεωρούμε αναγκαίο να επαναδημοσιοποιήσουμε τις θέσεις της Κίνησης οι οποίες προέκυψαν μετά από πολυάριθμες, εξαντλητικές τυπικές και άτυπες συνελεύσεις , εκδηλώσεις-συζητήσεις, κινητοποιήσεις και επαφές με τον κόσμο της επιστήμης, ώστε να ξεκαθαρίσουμε από την πλευρά μας τον μύθο από την πραγματικότητα σε όσα λέγονται γύρω από το νερό.
Το χαμένο νερό και η αληθινή λειψυδρία
Το βασικότερο όλων για μας είναι ο δημόσιος χαρακτήρας του νερού και η διασφάλιση της πρόσβασης σε αυτό όλων των ανθρώπων. Ωστόσο το δικαίωμα στο νερό εκτός από μας έχουν η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής μας, το φυσικό περιβάλλον γενικά, το οποίο αποτελεί κορωνίδα παγκόσμιας ομορφιάς και βασικό στοιχείο της επιβίωσης, του τουρισμού και της ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών του Πηλίου. Ως εκ τούτου η συζήτηση για τα χαμένα νερά είναι έξω από τη λογική της διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και όπως γράφει ο κ. Μ. Γκαγκάκης, χημικός και γνώστης των μυστικών της θάλασσας στο κείμενό του "Το νερό που πάει χαμένο" (http://watervolo.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4025.html) : "Προφανώς η προπαγάνδα του "χαμένου νερού" αποβλέπει στην ανενόχλητη μελλοντική του εκμετάλλευση".
Σε ότι αφορά το πρόβλημα του πόσιμου νερού στο Βόλο, κύρια αιτία είναι οι διαρροές του δικτύου οι οποίες σύμφωνα με στοιχεία της ΔΕΥΑΜΒ φτάνουν - και ίσως ξεπερνούν - το 40%! Στην ουσία το δίκτυο μοιάζει με ένα πελώριο βαρέλι του οποίου λείπει ο μισός πάτος. Αυτό λοιπόν το βαρέλι δεν πρόκειται ποτέ να γεμίσει για να φτάσει έτσι ποιοτικό νερό στις βρύσες των κατοίκων της πόλης, όσες ποσότητες και αν μεταφέρουμε από το βουνό. Η συζήτηση για χαμένα νερά και γενικά για μεταφορά όλων των πηγαίων νερών στις δεξαμενές της Αγ. Παρασκευής δεν έχει κανένα νόημα, όσο το δίκτυο του Βόλου παραμένει ως έχει.
Λειψυδρία σημαίνει έλλειψη νερού και η αναφορά σε αυτήν έχει κάποια βάση με δεδομένο ότι τα νερά των πηγών φέτος πράγματι είναι λιγότερα. Οι αρμόδιοι της ΔΕΥΑΜΒ πάντως δεν έχουν το δικαίωμα να θεωρούν το γεγονός αυτό υπεύθυνο για το ποσοτικό και ποιοτικό πρόβλημα του πόσιμου νερού στην πόλη καθότι, εκτός από την εγκατάλειψη του δικτύου, χιλιάδες κυβικά μέτρα πόσιμου νερού ημερησίως παροχετεύονται στη βιομηχανική ζώνη για ψύξη μηχανημάτων. Υπάρχουν πολλοί και γνωστοί τρόποι να ξεδιψάνε τα μηχανήματα των βιομηχανιών, όχι πάντως με πόσιμο νερό του οποίου και την τελευταία σταγόνα έχουν ανάγκη οι κάτοικοι της πόλης.
Μετατόπιση της ευθύνης από την διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ στα χωριά επιχειρείται με τη δήλωση του νέου δήμαρχου ότι δεν θα επιτρέψει να αρδεύονται τα χωράφια και οι μπαξέδες με πηγαίο νερό. Με τι νερό άραγε πρέπει να αρδεύονται; Το ερώτημα μένει αναπάντητο από τότε που ο απερχόμενος δήμαρχος έβαλε το ζήτημα αυτό για πρώτη φορά, εδώ και 2 χρόνια.
Φρένο στις διαρροές και στη χλωρίωση - Δημόσιες βρύσες τώρα
Για να μπορέσει ο κάτοικος του Βόλου να πιει το πεντακάθαρο νερό του Πηλίου και μάλιστα χωρίς χημικά, έχουμε προτείνει:
· Δραστικό περιορισμό των διαρροών στο δίκτυο μέσα στην πόλη
· Διακοπή της παροχής πόσιμου νερού στις βιομηχανίες για ψύξη μηχανημάτων
· Αντικατάσταση του παλαιωμένου και με αμιαντοσωλήνες δικτύου ύδρευσης
· Κατασκευή δικτύου δημόσιων βρυσών με παροχή πηγαίου και ανόθευτου νερού από το Πήλιο που φτάνει στις παρυφές της πόλης πριν την ανάμιξή του με το νερό των γεωτρήσεων και τα χημικά
Οι δημόσιες βρύσες που υπάρχουν στην Ευρώπη και την Αμερική λειτούργησαν μεταπολεμικά στην πόλη μας και καταργήθηκαν αδικαιολόγητα. Συνιστούν λύση που μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολα και άμεσα, χωρίς μεγάλο κόστος, αρχικά κατά μήκος των δύο χειμάρρων Άναυρου και Κραυσίνδωνα, δίπλα στις όχθες των οποίων λειτουργούν οι δεξαμενές πηγαίου νερού στο Γηροκομείο και την Άλλη Μεριά αντίστοιχα. Θα σταματήσουμε έτσι να ξοδεύουμε 30 εκ. ευρώ το χρόνο για αγορά εμφιαλωμένου νερού και θα διασφαλίσουμε στην πράξη τον δημόσιο χαρακτήρα του.
Αναφορικά με το ζήτημα του πόσιμου νερού στα χωριά, θεωρούμε απαράδεκτη την υποβάθμιση του πηγαίου νερού με χλωρίωση. Τόσο η επιστήμη όσο και ο νόμος και η λογική επιβάλλουν μια και μοναδική μεθοδολογία διαχείρισης που περιλαμβάνει:
1. Προστασία των πηγών με τεχνικά έργα και νομοθετικές ρυθμίσεις που να αποτρέπουν ενδεχόμενες ρυπογόνες λειτουργίες γύρω από αυτές
2. Τακτικός καθαρισμός των δεξαμενών
3. Συντήρηση των δικτύων συστηματική
4. Τακτικές λήψεις δειγμάτων
Η άρδευση, τα τιμολόγια και η αποχέτευση
Σε ότι αφορά την άρδευση, η αμετακίνητη θέση μας όπως διαμορφώθηκε στις γενικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλα τα χωριά πρόσφατα είναι να παραμείνει στο πλαίσιο του Δήμου και να γίνεται με τη μορφή της αυτοδιαχείρισης από τις τοπικές κοινότητες, όπως γίνονταν εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ο Καλλικρατικός νόμος εξάλλου, στο άρθρο 93, προβλέπει την εγκατάσταση Γραφείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΓΓΑ) με σκοπό την εκπόνηση μελετών και την εκτέλεση έργων που βοηθούν στην ανάπτυξη της γεωργικής, κτηνοτροφικής και αλιευτικής δραστηριότητας, με αρμοδιότητες δηλαδή που είχε η Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων στο πλαίσιο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.
Μείζον ζήτημα για την τιμολόγηση των νοικοκυριών στα χωριά από την ΔΕΥΑΜΒ είναι η αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων που σχετίζονται με γεωγραφικές, κλιματικές και κοινωνικές συνθήκες. Δεν πρόκειται για απαίτηση για προνομιακή μεταχείριση όπως συστηματικά διέδιδε ο απερχόμενος δήμαρχος. Πρόκειται για ένα δίκαιο αίτημα που αφορά τα κίνητρα ύπαρξης των τοπικών κοινωνιών. Οι τοπικές κοινωνίες αναπτύχθηκαν μακριά από το αστικό κέντρο με βασικό κίνητρο το νερό. Υπήρξε μια συνειδητή δηλαδή επιλογή, την οποία πληρώνουν ακριβά και αδιαμαρτύρητα οι κάτοικοι των χωριών με αμέτρητα χιλιόμετρα προς και από την πόλη για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες για εκπαίδευση των παιδιών τους, για περίθαλψη, για μεροκάματο, για πολιτισμό, κλπ. Δεν έχει λοιπόν δικαίωμα κανείς να αφαιρεί αυτά τα κίνητρα ύπαρξης των χωριών δηλαδή την πρόσβαση στο πόσιμο νερό, στο πότισμα του μπαξέ και του χωραφιού, με την επιβολή απαράδεκτα υψηλών τιμολογίων, με πολιτική δηλαδή που οδηγεί στην εγκατάλειψη και την ανεργία.
Σχετικά με την αποχέτευση των τοπικών κοινοτήτων, υποστηρίζουμε την αποκεντρωμένη διαχείριση των ακαθάρτων η οποία προτείνεται από την επιστήμη και εφαρμόζεται ευρύτατα σε όλη την Ευρώπη. Η Μεταφορά των ακαθάρτων από τις απομακρυσμένες κοινότητες για επεξεργασία στις εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού του Βόλου απαιτεί μεγάλα, προβληματικά και επισφαλή έργα. Τον περασμένο Σεπτέμβριο βρεθήκαμε σε ημερίδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με θέμα τα αποκεντρωμένα συστήματα ύδρευσης και άρδευσης όπου ενημερωθήκαμε σχετικά και είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ανθρώπους της επιστήμης πρόθυμους να βοηθήσουν ενεργά προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι πολίτες αποφασίζουν με συνελεύσεις και η διοίκηση εφαρμόζει
Αυτές είναι οι βασικές θέσεις της Κίνησης Πολιτών Πηλίου και Βόλου για το Νερό από τις οποίες δεν κάνουμε βήμα πίσω. Υπάρχουν φυσικά και επιμέρους θέσεις που αφορούν το κάθε χωριό ξεχωριστά και έχουν συμπεριληφθεί σε ψηφίσματα και αποφάσεις γενικών συνελεύσεων.
Κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση αυτών των θέσεων είχε η συμμετοχή του κόσμου και ο διάλογος που αναπτύχθηκε. Ένας διάλογος τον οποίο απέφυγε συστηματικά ο προηγούμενος Δήμαρχος με το πρόσχημα ότι αρκεί η επικοινωνία με τους αιρετούς στο κάθε χωριό. Το ζήτημα του νερού είναι πολύ σοβαρό για να αφήνεται στην κρίση των λίγων αιρετών. Κάποιοι από τους απερχόμενους αιρετούς αρνήθηκαν, όταν τους ζητήθηκε, να πάρουν το βάρος σχετικών αποφάσεων και ζήτησαν την σύγκληση γενικών συνελεύσεων. Οι συνελεύσεις κατά την άποψή μας είναι το κυρίαρχο σώμα από το οποίο πρέπει να περάσουν όλα όσα σχεδιάζονται από την νέα δημοτική αρχή για να τύχουν της αποδοχής του κόσμου στα χωριά και την πόλη. Στο ζήτημα του νερού δεν μπορεί να υπάρχουν τετελεσμένα γεγονότα ή να χαράσσονται πολιτικές σε κλειστά γραφεία από ξεκομμένους από την κοινωνία εμπειρογνώμονες. Αυτή η πολιτική καταδικάστηκε ήδη από τους πολίτες και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αποδεκτή.
Οι συνελεύσεις στα χωριά αναπλήρωσαν ένα μικρό μέρος από τον χαμένο κοινοτισμό λόγω Καλλικράτη. Οι κάτοικοι του ορεινού όγκου ιδιαίτερα έθεσαν το ζήτημα του γεωγραφικού επανασχεδιασμού του Καλλικρατικού χάρτη. Η εμπειρία των τελευταίων τριών χρόνων στο πλαίσιο του Δήμου Βόλου ήταν αναμφισβήτητα οδυνηρή. Χάθηκε εντελώς η επαφή του κόσμου με το θεσμό της ΤΑ και ο ορεινός, αγροτικός ή αγροτοτουριστικός χαρακτήρας των χωριών, τα οποία θεωρήθηκαν συνοικίες του Δήμου Βόλου. Ένα από τα βασικά αιτήματα λοιπόν είναι και η απαγκίστρωση των χωριών του Πηλίου από τον Δήμο Βόλου και ο επανασχεδιασμός ώστε να δημιουργηθούν ενότητες με κοινά χαρακτηριστικά και κοινές ανάγκες.
Συνεχίζουμε …
Η Κίνηση Πολιτών συνεχίζει τον αγώνα της για κατοχύρωση όλων των παραπάνω θέσεων, με μια σειρά εκδηλώσεων και συζητήσεων σε συνοικίες και στα χωριά, με συνεχή ενημέρωση γύρω από το νερό μέσα από το watervolo.blogspot.com, τη συνεχή επαφή με τους τοπικούς αιρετούς και το Δημοτικό Συμβούλιο και την οργάνωση ημερίδας μέσα στον ερχόμενο Σεπτέμβρη με συμμετοχή επιστημόνων και ειδικών σχετικών με το νερό και με την παρουσία αλληλέγγυων κινημάτων που τελευταία αναπτύσσονται δυναμικά στο χώρο της υπεράσπισης των φυσικών αγαθών σε όλη την Ελλάδα.
Από την Κίνηση Πολιτών Πηλίου και Βόλου για το Νερό
Πηγή: watervolo.blogspot.gr