Με αφορμή την τρίτη προσπάθεια μόνιμης χλωρίωσης του πόσιμου νερού της Μάνας που εκτός από την Πορταριά τροφοδοτεί το Κατηχώρι και την Άλλη Μεριά, και την δυναμική αντίδραση των κατοίκων του χωριού την Κυριακή 8/9, κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε την άποψή μας επιγραμματικά σε αυτό το θέμα.
Με την ισχύουσα υγειονομική διάταξη ΚΥΑ/2600/01, η νομοθεσία της Ελλάδας εναρμονίστηκε με την οδηγία της ΕΕ 98/83/ΕΚ. Αυτή η υγειονομική διάταξη αναφέρεται στην υποχρέωση της κάθε ΔΕΥΑ να παίρνει μέτρα ώστε να διασφαλίζει την καλή ποιότητα του πόσιμου νερού. Δεν επιβάλλει την χλωρίωση ως μοναδικό τρόπο απολύμανσης, περιλαμβάνει όμως την παλαιότερη, υγειονομική διάταξη ΥΜ5673/4-12-57 που αναφέρεται στην χλωρίωση, με την οποία ωστόσο, εξαιρούνται από την υποχρεωτική χλωρίωση οικισμοί- χωριά με πληθυσμό μικρότερο των 3000 κατοίκων ή ακόμη και 15000 κατοίκων κάτω από προϋποθέσεις (άρθρο1).
Στην παράγραφο 2 του άρθρου 4 της ΚΥΑ/2600/01 αναφέρονται τα ακόλουθα: “Οι συναρμόδιες Αρχές εξασφαλίζουν ότι τα μέτρα που λαμβάνονται για την εφαρμογή της παρούσας δεν οδηγούν, σε καμιά περίπτωση, σε άμεση ή έμμεση υποβάθμιση της σημερινής ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, στο μέτρο που αυτό αφορά την προστασία της ανθρώπινης υγείας, ούτε σε αύξηση της ρύπανσης του νερού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή πόσιμου νερού”. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί η ΔΕΥΑΜΒ να υποβαθμίζει την άριστη, από φυσικά και άλλα χαρακτηριστικά ποιότητα του νερού με την προσθήκη του χλωρίου.
Το ισχύον δηλαδή νομοθετικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα να πίνουμε το νερό των πηγών μας χωρίς την προσθήκη χημικών, εφόσον η Δημοτική Αρχή που προεδρεύει της ΔΕΥΑΜΒ, αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμά μας και έχει την πολιτική βούληση να κάνει αυτό που προτάσσει ο νόμος δηλαδή να προστατεύει τις πηγές, να καθαρίζει τακτικά και συστηματικά τις δεξαμενές, να κάνει τακτικές αναλύσεις και να διατηρεί το δίκτυο σε πολύ καλή κατάσταση. Μετά από 33 μήνες διαχείρισης από την ΔΕΥΑΜΒ, σχεδόν τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις πηγές και τα δίκτυα. Η επιχείρηση έχει επιλέξει τη χλωρίωση ως προληπτικό μέσο με δεδομένη την αδυναμία ή την απροθυμία να ανταποκριθεί στα παραπάνω καθήκοντά της. Σε ότι αφορά έκτακτα περιστατικά, βλάβες, διαρροές κλπ, έχουμε εκφράσει την άποψη ότι μπορεί να χλωριωθεί το δίκτυο νερού προσωρινά, μέχρι τον εντοπισμό και την αποκατάσταση της ζημιάς με ένα φορητό χλωριωτή. Το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά: δεν είμαστε παράξενα και ξεχωριστά όντα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, για να θέλουμε να πίνουμε νερό με εντερόκοκκους, coli και κολοβακτηρίδια.
Έχουμε την τύχη, κάποιοι άλλωστε την επιδιώξαμε, να ζούμε κάτω από πηγές με νερό εφάμιλλο ποιοτικά της EVIAN. Το νερό λοιπόν αυτό του Πηλίου έχουμε χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές, να το κρατήσουμε μακριά από προσμίξεις χημικές, οικονομικές και...πολιτικές. Δεν πρόκειται να γίνουμε πελάτες εταιρειών εμφιάλωσης με ενδεχόμενο μάλιστα να αγοράζουμε το νερό των δικών μας πηγών. Απλά, αυτό δεν γίνεται.
Για όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν για την επίδραση του χλωρίου στον ανθρώπινο οργανισμό, υπάρχουν πολλά κείμενα και επιστημονικές εργασίες. Εμείς παραπέμπουμε σε ένα από αυτά.
Επίσης περισσότερες πληροφορίες για τη σχετική νομοθεσία θα βρείτε εδώ.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η μελέτη του A. Grohmann, Διευθυντή Ύδρευσης του Βερολίνου,συνταξιούχου πλέον, με τίτλο “Νερό χωρίς Χλώριο από το Πήλιο”.
Επισημαίνουμε, εν τέλει το γεγονός ότι τα χωριά του Πηλίου που είναι ενταγμένα στον Δήμο Βόλου, δε έχουν απασχολήσει ποτέ ως τώρα τις υγειονομικές υπηρεσίες με επιδημικά φαινόμενα που να σχετίζονται με το νερό κάατι που παραδέχτηκε ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Υγιεινής, σε συνέντευξή του στο δημοτικό ραδιόφωνο με θέμα τις αντιδράσεις των κατοίκων των χωριών μετά την πρώτη απόπειρα χλωρίωσης στις αρχές του 2012.
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Πηγή: watervolo.blogspot.gr